Wiecie, że szyją ubranka na rozmiar 44, a chyba nawet na mniejsze bobasy? Ja
nawet o tym nie wiedziałam, ale dla wcześniaka można już dostać „dopasowane” wdzianko. Pierwsze ubranko Calineczki było o wiele, wiele za duże. Wyglądała w
nim strasznie- dobrze, że miała je tylko jeden dzień. Jestem ciekawa jaka
ciotka założyła taki worek mojej Gosiuni, przyznać się. Na drugi dzień widok
był o wiele ładniejszy. Gosia leżała słodko w inkubatorku w białym bodziaku tak
prawie dobrym, brawo dla ciotki, której się chciało wyszukać w stercie tych
rzeczy niemowlęcych ubranka dla mojej Gosiuli. Od tej pory widok ubranej
Małgorzatki stał się codziennością. Zaczęłam przywozić do szpitala najmniejsze
ciuszki jakie miałam z rozmiarem 50. Były owszem za duże, ale nie tak duże jak
te szpitalne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz