Córeczka tatusia…

Sama pochodzę z rodziny gdzie córka jest tylko jedna, więc doskonale wiem co oznacza „córeczka tatusia” .  Nie sądziłam tylko, że niemowlęta płci żeńskiej mają w genach cechy córeczki tatusia. Już opisuję o co kaman. Walczymy wciąż z nauką karmienia, co nie jest łatwe dla Gosi i dla mnie też. Obydwie opadamy z sił. Noce przesypiamy ostatnio bez karmienia. Wczoraj ćwiczenie picia zatrzymywało się maksymalnie na 30 ml mleka. Daję Małgosi teraz tylko mleko, bo i tak nie wyrabiamy bilansu dniowego. Byłoby to możliwe tylko na sondzie. Średnio obrobienie butelki 30 ml zajmuje nam godzinę, więc nawet karmieniem co dwie godziny nie wyrobimy bilansu. Mama jest uparta i gnębi swoje pierworodne dziecię proszą Boga o cud, bo już nie wyrabia psychicznie i fizycznie. Jak zawsze Bóg ma nas pod swoją opieką- już tyle mu zawdzięczamy. Nie zawsze wysłuchuje naszych próśb, ale zawsze jest z nami. Ową muzą cudu okazał się tata, który swoją obecnością spowodował, że przekroczyliśmy porcję niemożliwą 65 ML! Był to jednorazowy wyczyn, ale jak nas uszczęśliwił. W nocy już tylko sonda, bo obudzenie Gośki było niemożliwe. Nawet się nie obudziła jak w żołądku zrobiło jej się ciepło. Taki twardy sen to po mamie ma. Dziś od rana ciężko szło picie z butli, ale ten leniwiec Gośka nie chciała ciągnąć smoka. Jak leń się stara to  z butli dość szybko ubywa. Ponownie pobiliśmy rekord 60 ml, podzielony na dwie porcje z czego każda zajmowała pół godzinki czasu. Nie obyło się bez gadaniny, uśmieszków i przytulańców. Jak ją tu nie kochać!? Mamy dobre wieści jutro wychodzimy do domu. Wiedziałam o tym fakcie już z tydzień temu, ale nie chciałam zapeszać, bo z Gosiakiem różnie bywa. Był to nas najkrótszy pobyt jak do tej pory w szpitalu liczący 18 dni. Pewnie dlatego też iż uprosiłam o szybsze wypisanie nas, bo mamy w piątek genetyka na którego czekaliśmy 4 miesiące.  Wieczorne picie nie należało do łatwych max wypijała 20 ml reszta sonda. Mam nadzieję, że małymi krokami do przodu. Po weekendzie mamy neurologopedię i zobaczymy co nam powie, jakie zleci działania na tego mojego lenia. Pewnie dużo osób się zastanawia dlaczego piszę leń na tak słodką kruszynkę. Mianowicie znam możliwości mojego dziecka i widzę jak piję z butli. Czasem jest rewelacyjnie a czasem bardzo skrajnie.
Moje zszarpane nerwy dają mi we znaki. Tak oto dziś po półgodzinnej walce butla kontra Gośka zwyciężyła Gocha! Mama musiała założyć sondę i dać dziecku jeść. Dziecko zawsze ssie smoka uspokajacza i leży grzecznie. Od jakiegoś  czasu jednak nie. Wierci się, smoka mieli jęzorem a jak jej wypadnie (a często wypada!) to się złości, że go nie ma. Na to mama grzecznie, że ma go ssać by nie wypadał, ale gdzie tam. Mówię jak do słupa…Po 10 minutowej walce ze skutkiem mizernym moje nerwy puściły i zakryłam Gochę pieluchą by jej nie widzieć. Takie akcje są często gęsto (tyle, że bez pieluchy). Po nich kładę się na łóżko zdyszana i mokra jakbym nie wiadomo ile km przebiegła a ja tylko karmię swoją najukochańszą córeczkę…

Mamo mam Cię dość :p