Oddział zakaźny- szpital dzień 27 i ostatni

Długo nie słyszałam słowa dom, bo pani dr nie chciała zapeszać. Oczywiście Gośka jak na urwisa przystało mogłaby coś wykombinować, bo jest w tym świetna. Ja się psychicznie nastawiłam, że wyjdziemy na święta. Przyszła kontrolnie we wtorek i powiedziała, że w czwartek wychodzimy. Jakie było moje zaskoczenie. Już???-pytałam. Cieszyłam się, ale nic nie zdążyłam jeszcze załatwić, a tu już wypis. Po czym przyszła drugi raz i oświadczyła, że wychodzimy w środę. Brakuje miejsca i wszystkich wyrzucają do domu, a my się już nadajemy by opuścić szpitalne mury. Prosiłam jeszcze o badanie EEG by nie jeździć po poradniach- udało się i tym samym przedłużyliśmy sobie pobyt do czwartku.
Po prostu czułam w kościach, że jak przyjadę do domu to będę mega wkurzona i tak też było. Nie miałam czasu zjeść obiadu, bo musiałam rozpakować torby i uporządkować rzeczy Gosi po tatusiowym szukaniu potrzebnych nam rzeczy do szpitala. Potem jeszcze masaż i jedzonko. Uffff sonda daje mi troszkę więcej czasu, bo jedzenie nie trwa tak długo, a nauka jedzenia trwa tylko 10 min przed każdym jedzeniem, bo nie mogę wygrać z jęzorem Małgosi, która wypycha smoka i w dodatku go gryzie. Do tego dochodzą cały czas okropne zachłyśnięcia, które wywołują płacz i tym samym rezygnuję z nauki.  Gosia nie miała problemu z zaaklimatyzowaniem się. Oczy jej się rozbiegały jak widziała karuzelę. Podejrzewam, że dopiero teraz zaczęła jakoś ją widzieć. Oczywiście jak moje dziecko zasnęło to okrutna mama przyszła je budzić na masaż i wieczorną kąpiel. Teraz gdy znowu śpi mam czas by uzupełnić bloga.

                        Nie możemy wygrać z ułożeniem główki-my prosto, Gośka po swojemu...